La comunidá del software llibre tién el vezu antiguu de pone-y nomes recursivos al software desendolcáu. Asina, GNU quier dicir GNU not Unix; pero hai munchos más exemplos d’esta triba de nomes humorísticos, como PHP, LAME o Wine.
Nel casu del llibru The Art of Community, de Jono Bacon, la recursividá va un pasu más lloñe.
Jono Bacon
L’autor, que ye l’encargáu de la Comunidá d’Ubuntu, esbilla nel llibru les claves pa construyir una bona comunidá, el distintu tratamientu que se-yos tién que dar a les distintes tribes de comunidáes, les claves pa facer una comunidá fuerte, les ferramientes afayadices pa que la información circule… o les maneres d’enfrentase a los problemes cuando estos apaecen.
Otru puntu perinteresante ye la manera d’evitar el queme de les persones cabezaleres d’una comunidá: deteutar les primeres señales y cómo actuar cuando apaecen.
Sicasí, lo más interesante del llibru ye que quier ser recursivu: ta escritu por una persona encargada d’una comunidá y estudia les comunidáes… pero ta fechu col envís de que la comunidá siga realimentando el llibru que, como diz el mesmu Jono, nun ye una obra finada. Pa ello The Art of Community véndese como un llibru cualquiera (en Amazon, por exemplu, de verdá paga la pena tener una copia pa consulta), pero O’Reilly tuvo d’acuerdu en qu’el llibru tuviera una llicencia Creative Commons que permite descargalu de baldre y contribuyir a meyoralu, por exemplu na web de la comunidá del llibru.
Pola parte mala, de momentu ta namái que n’Inglés. Pero cualquiera sabe, tornar 300 y pico páxines ye un momentín si se fai en comunidá 😉 Y ye una erbía igual d’afayadiza pa construyir una comunidá de sofitu a un sistema operativu como pa lliberar de pilancos una comunidá de sofitu a una llingua.
